Μινωικοί μύθοι, βασιλική λάμψη και έργα τέχνης που μετράνε 4.000 χρόνια ζωής, συναντάς όταν επισκέπτεσαι το παλάτι της Κνωσού στην Κρήτη και αυτό που νιώθεις είναι ενέργεια και ανυπέρβλητο δέος για τα όσα αντικρίζουν τα μάτια σου. Εκεί το παρόν σταματά, ο χρόνος παγώνει και έχεις την ευκαιρία να ταξιδέψεις στα βάθη της Ελλάδας και να συναντήσεις τον αρχαιότερο πολιτισμό της Ευρώπης με τους θρύλους του βασιλιά Μίνωα, του Μινώταυρου και τα έργα τέχνης του παλατιού που συνεχίζουν να εμπνέουν μέχρι σήμερα και να χαρίζουν λάμψη και γνώση.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για τη δεύτερη ανακατασκευή του μεγαλύτερου μινωικού ανακτόρου στην Κρήτη, αφού το πρώτο καταστράφηκε από σεισμό γύρω στο 1700 π.Χ. Η περίοδος αυτή, γνωστή ως Νεοανακτορική, συμπίπτει με την κορύφωση του Μινωικού πολιτισμού.
Το παλάτι ήταν φοβερά εκλεπτυσμένο και διέθετε αποχετευτικά συστήματα, πολυτελή πενταόροφα σπίτια και τοιχογραφίες που διακοσμούσαν τους τοίχους με μοναδικό τρόπο.
Σε ένα χώρο 43.000m2 εκείνα τα χρόνια υπήρχαν και λειτουργούσαν 1.300 δωμάτια τα οποία συνδέονταν με διαδρόμους γύρω από μια κύρια αυλή.
Πρόκειται για ένα τεράστιο πολύπλοκο οικοδόμημα που για να το εξερευνήσεις χρειάζεσαι σίγουρα ξεναγό.
Σήμερα το μινωικό ανάκτορο είναι ο κύριος επισκέψιμος χώρος της Κνωσού και είναι χτισμένο στο λόφο της Κεφάλας, με εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα αλλά και στο εσωτερικό τηςΚρήτης. Υπήρξε η έδρα του βασιλιά Μίνωα και μαζί του έχει ταυτιστεί ο μύθοςτου Λαβύρινθου με το Μινώταυρο καθώς και του Δαίδαλου με τον Ίκαρο.
Η ιστορία του ανακτόρου
Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν το 1878 από τον Μίνωα Καλοκαιρινό. Ακολούθησαν οι ανασκαφές που διεξήγαγε ο Άγγλος Άρθουρ Έβανς (1900-1913 και 1922-1930) και που αποκάλυψαν ολόκληρο το ανάκτορο.
Τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησης στο χώρο του ανακτόρου ανάγονται στη νεολιθική εποχή (7000-3000 π.Χ.). Η κατοίκηση συνεχίζεται στην προανακτορική περίοδο (3000-1900 π.Χ.), στο τέλος της οποίας ο χώρος ισοπεδώνεται για την ανέγερση ενός μεγάλου ανακτόρου. Το πρώτο αυτό ανάκτορο καταστρέφεται, πιθανότατα από σεισμό, το 1700 π.Χ. περίπου και στα ερείπια χτίζεται ένα μεγαλοπρεπέστατο.
Μετά από μερική καταστροφή γύρω στο 1450 π.Χ. οι Μυκηναίοι εγκαθίστανται στην Κνωσό. Το ανάκτορο καταστρέφεται οριστικά περί το 1350 π.Χ. από μεγάλη πυρκαγιά και ο χώρος κατοικείται ξανά από την ύστερη μυκηναϊκή περίοδο μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια.
Γύρω από το ανάκτορο εκτεινόταν ο μινωικός οικισμός και στους λόφους, τα νεκροταφεία. Σημαντικά οικοδομήματα της ίδιας περιόδου είναι: η Νότια Οικία, η Οικία του ιερού Βήματος, το Μικρό Ανάκτορο, ο Ξενώνας, η Βασιλική Έπαυλη και ο Τάφος-Ιερό. Από τη ρωμαϊκή Κνωσό σημαντικό οικοδόμημα είναι η Βίλλα του Διονύσου με ψηφιδωτά δάπεδα (2ος αι. μ.Χ.).
Ο δίσκος της Φαιστού, ανακαλύφθηκε στις 3 Ιουλίου 1908
Το 1961 αποκαλύφθηκαν νεολιθικά οικήματα κάτω από την αυλή των ανακτόρων. Τα πολυάριθμα εξαιρετικής τέχνης ευρήματα από το ανάκτορο όπως αγγεία, σκεύη, ειδώλια, το αρχείο πινακίδων της Γραμμικής Β γραφής, καθώς και τα πρωτότυπα των τοιχογραφιών, φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.
