Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου

Φιλόλογος, συγγραφέας 

Αντικρίζοντας το καλοκαίρι ένα τσούρμο από νιάτα, σε μια θαλασσινή τους εξόρμηση, με τόσο σφρίγος στο κορμί και στο βλέμμα, βούρκωσα. Με έστειλαν πίσω στο χρόνο και ανακίνησαν από τη μνήμη μου εικόνες από την παλιότερη ζωντάνια της ελληνικής επαρχίας. 

Τούτοι οι νέοι με τις πολλές περγαμηνές στην προσωπική τους φαρέτρα, με τα τσεκουρεμένα όνειρα και με περισσή αγάπη για τον τόπο τους, ανταμώνουν στην καλοκαιρινή τους ραστώνη και δίνουν ζωή κι ανάσα στα σχεδόν, ερημωμένα χωριά. Διέκρινα στο βλέμμα τους και στη συζήτηση τη διάθεση να γεύονται μόνιμα τούτες τις ημέρες και να τις γεμίζουν παραγωγικά.

Ονειρεύτηκα, λοιπόν, αυτόν 

τον ευλογημένο από τη φύση και την Ιστορία τόπο να τον απολαμβάνουν μόνιμα, να τον κουμαντάρουν και να προσυπογράφουν το μέλλον του, μαζί με τους ελάχιστους εναπομείναντες ντόπιους. Εξ απαλών ονύχων τον γνωρίζουν τον τόπο τους γιατί τους ντάντευε, τους χάριζε ζωή, δύναμη, συναίσθημα και δυνατές στιγμές και εμπειρίες. 

Σε άλλους καιρούς τα χωριά ήταν ολοζώντανα. Φούσκωναν από περηφάνια οι οικογένειες γιατί τα κτήματα είχαν τους μόνιμους δουλευταράδες τους, τα κοπάδια τους σκληροτράχηλους βοσκούς τους και τα αγαθά έφταναν βιολογικά στο τραπέζι. Οι γειτονιές μοιράζονταν τους καημούς της ξενιτιάς, του ανεκπλήρωτου έρωτα και της φθοράς του χρόνου. Μαζί οι γειτονιές στις γιορτές, μαζί στις χαρές, στους γάμους και στα πανηγύρια. Τα παραδοσιακά καφενεία έσφυζαν από κόσμο που ραχάτευε με χωρατά και με αστείρευτο κουβεντολόι, παρέα με το ούζο, το κρασί, τη δηλωτή και την πρέφα.  

Η επαρχία ζωντάνευε από τα μεγάλα σε αριθμό δημοτικά σχολεία, από τις λιλιπούτειες ζαβολιές στις αλάνες που σκάρωναν τα ανθεκτικά και ολοζώντανα παιδιά της επαρχίας. Η ζωή χτυπούσε κόκκινο στις μέρες του τρύγου, του θερισμού, τις μέρες του λιομαζώματος.

Οι γεροντότεροι ένιωθαν ασφαλείς από το αποκούμπι που είχαν ανάγκη, στηριζόμενοι στα παιδιά και τα εγγόνια τους που γέμιζαν τις δύσκολες στιγμές τους. Τώρα με τους δύσκολους μοναχικούς χειμώνες φορτωμένους στη ράχη, αναμένουν τις μέρες του καλοκαιριού που η επαρχία επιστρέφει για λίγο στις παλιές της δόξες. 

Νιάτα της δροσιάς και της δύναμης χρειάζεται η επαρχία. Νιάτα με ανοιχτό ορίζοντα και καινοτόμα σκέψη. 

Ποιοι πολιτικοί και κυβερνητικοί παράγοντες θα στηρίξουν το απαραίτητο βήμα τους; 

Ποιος δεν θα προδώσει το εφαλτήριο βήμα τους;